Woliński Park Narodowy

Woliński Park Narodowy, utworzony w 1960, w województwie zachodniopomorskim. Powierzchnia 10 937 ha. Siedzibą dyrekcji są Międzyzdroje.

Zajmuje tereny falistej i pagórkowatej wysoczyzny morenowej w środkowej części wyspy Wolin (najwyższe wniesienie Grzywacz - 115 m n.p.m.), opadającej stromym, wysokim klifem ku Zatoce Pomorskiej (na północy) i klifem ze skałkami wapiennymi ku Zalewowi Szczecińskiemu (na południu).

Typowy krajobraz polodowcowy, urozmaicony przez kilka płytkich jeziorek morenowych (np.: Gardno, Domysłowskie, Czajczo, Warnowo, Turkusowe). Osobliwość geologiczną stanowią glacjalne porwaki skał kredowych.

Na terenie parku występują lasy bukowe i bukowo-dębowe, nadmorskie bory bażynowe, sosnowo-dębowe bory mieszane z domieszką brzozy i osiki. Flora parku liczy ok. 1000 gatunków roślin naczyniowych, w tym 46 gatunków chronionych, m.in.: wiciokrzew pomorski, mikołajek nadmorski, długosz królewski.

Wśród zwierząt wyróżnia się awifauna licząca ok. 200 gatunków ptaków. Występują cenne gatunki ptaków drapieżnych, m.in.: bielik, orlik krzykliwy, kania rdzawa oraz wodnych, m.in. kormoran i łabędź niemy.

Spośród owadów ciekawostką jest jelonek rogacz. W parku znajduje się pokazowa zagroda żubrów.