Słowiński Park Narodowy

Słowiński Park Narodowy, utworzony w 1967 w województwie pomorskim. Powierzchnia 18 797 ha (w tym 6355 ha pod ochroną ścisłą). Siedziba dyrekcji w Smołdzinie. Położony nad Morzem Bałtyckim, na Wybrzeżu Słowińskim. Obejmuje przybrzeżne jeziora Łebsko i Gardno, silnie zwydmioną Mierzeję Łebską oraz pas wybrzeża morskiego po ujście Łupawy.

Największe w środkowej Europie wędrujące wydmy, dochodzące do wysokości 30 m. Miejscami cmentarzyska drzew, będące pozostałością po zasypanych piaskiem lasach. Silne zróżnicowanie zbiorowisk roślinnych - wydmowe, wodne, torfowiskowe, łąkowe i leśne.

W drzewostanie dominuje sosna tworząca charakterystyczne zbiorowiska boru nadmorskiego i boru bagiennego. Liczne gatunki roślin chronionych: widłak torfowy, mikołajek nadmorski, zimoziół północny, goździk piaskowy, malina moroszka, wrzosiec bagienny, rosiczka pośrednia, woskownica europejska i kilka gatunków storczyków.

Bogaty świat zwierząt - jelenie, sarny, dziki, gronostaje. Ok. 250 gatunków ptaków, m.in.: bielik, rybołów, puchacz, ohar, hełmiatka, bocian czarny, bojownik batalion, kormoran, bernikla białolica i gęś białoczelna. W jeziorze Łebsko żyje minóg morski. Zabytki kultury materialnej ludu Słowińców (m.in. zabudowania we wsi Kluki).

W 1977 uznany przez UNESCO za rezerwat biosfery.