Biebrzański Park Narodowy

Biebrzański Park Narodowy, największy park narodowy w Polsce, utworzony 1993 w województwie podlaskim. Powierzchnia 59 223 ha (w tym 2569 ha pod ochroną ścisłą). Siedzibą dyrekcji jest Osowiec.

Zajmuje największy i jeden z najbardziej naturalnych w Polsce (a także w Europie) kompleksów torfowisk niskich, przejściowych i wysokich. Położony w płaskiej, silnie zabagnionej Kotlinie Biebrzańskiej, w której obrębie wyróżnia się trzy części zwane basenami: północnym, środkowym i południowym. Osią hydrograficzną jest rzeka Biebrza tworząca malownicze meandry i starorzecza.

Mozaika zespołów roślinnych reprezentowanych przez niemal wszystkie główne typy. Do najbardziej cennych należą mechowiska i turzycowiska, a także zbiorowiska lasów olszowych i olszowo-brzozowych oraz zarośli wierzbowo-brzozowych.

W wyjątkowo bogatej florze występują liczne relikty epoki lodowcowej, m.in.: brzoza niska, wierzba lapońska, turzyca życicowa, skalnica torfowa, a także wiele roślin podlegających ochronie np.: widłaki - wroniec i jałowcowaty, arnika górska, rosiczka okrągłolistna, lilia złotogłów, gnidosz królewski.

W faunie występują m.in.: ryjówki - malutka i aksamitna, sarna, łoś, bóbr, borsuk, jenot, gronostaj i wilk. Z ponad 260 gatunków ptaków na uwagę zasługują: orzeł przedni, bielik, gadożer, bocian czarny, żuraw, bączek, dubelt, bekasik i wodniczka.

W granicach Biebrzańskiego Parku Narodowego znajduje się jeden z największych polskich rezerwatów - Czerwone Bagno, stanowiący ważną ostoję łosia oraz stanowisko lęgowe wielu gatunków ptaków wodno-błotnych i drapieżnych.