Drawieński Park Narodowy

Drawieński Park Narodowy, powstały w 1990, położony w centralnej części Równiny Drawskiej, obejmuje fragment doliny Drawy i część Puszczy Drawskiej. Powierzchnia 8691 ha. Ścisłej ochronie podlega 225 ha. Siedzibą dyrekcji Drawieńskiego Parku Narodowego jest Drawno.

Ochroną objęte zostały, zachowane w stanie pierwotnym, fragmenty borów sosnowych Puszczy Drawskiej, oraz głównie na zachodzie, lasy o drzewostanie bukowym i grabowym z występującym jako domieszka dębem. Przy średnim wieku lasów, wynoszącym ok. 120 lat, nierzadkie są okazy drzew 300-450 - letnich. Ukształtowanie terenu równinne, podłoże przeważnie piaszczyste.

Poza lasami dużą wartością przyrodniczą i krajobrazową cechuje się dolina Drawy, jej dopływów, m.in. Płocicznej, a także licznie występujące jeziora śródleśne. Stanowiska wielu rzadkich gatunków flory: wawrzynka wilczełyko, storczyków, pajęcznicy liliowatej.

Ostoja bobra, wydry oraz niezwykle bogatej ornitofauny, którą tworzą m.in.: bocian czarny, gągoł, trzmielojad, kania czarna i orzeł bielik. W wodach Drawy i Płocicznej występuje łosoś, troć i lipień.